Voor gek verklaarden iedereen mij! Hoe kom je erbij om op je vrije zaterdag middag meer dan 500 km te rijden richting Lens voor een wedstrijd tussen Zwitserland en Albanië. Ik ga ook echt niet ontkennen dat ik in eerste instantie mijzelf niet afvroegen waar ik was aan begonnen. Neemt niet weg dat mensen vaak vergeten dat er zoveel meer is dan slechts een wedstrijd. Een onvergetelijke trip met je maten, een voor Franse begrippen prachtig stadion, een heerlijke sfeer in de binnenstad en hopelijk een geweldige pot voetbal. Wij gingen ‘gewoon’naar Lens en lieten ons compleet verrassen.
De binnenstad van Lens kleurde rood en toen wij aankwamen waren het vooral de Albanezen die in de meerderheid waren. Een goede sfeer waarbij de verschillende culturen prachtig naar voren kwamen. Albanezen hadden hele geluid installaties meegenomen en stonden te dansen op de straten. Zwitsers klapten mee op de maat van de muziek. Een grote gezellige stoet liep richting het stadion waarin het oprecht genieten was. Van enige dreiging van terreur of eventuele rellen was geen spraken.
Veiligheid zou nogal een groot issue zijn en mede daarom waren wij ook aardig bijtijds aanwezig. Ik moet hier eerlijk in zijn en toegeven dat het een grote grap bleek te zijn. Ja er stond politie maar zeker niet meer dan bij een Nederlandse competitie wedstrijd. Ja er werd gefouilleerd maar zeker niet goed, getuigen ook fakkel die mee naar binnen was gesmokkeld door toeschouwers. Daarnaast de zogenaamde paspoort / ID controle. Ja ik had ze bij mij, nee het werd niet gecontroleerd. Sorry maar ik kon dan ook niets anders concluderen dan dat het een grote schijnveiligheid bleek te zijn. Uiteraard zal ik genoeg dingen niet hebben waargenomen maar toch de velen twijfels bij mij om eerlijk te zijn.
Het was mijn eerste wedstrijd op een Europees Kampioenschap. Stade Bollaert van RC Lens was zeker de moeite waard, de wedstrijd des te meer. Wij zaten tussen de velen Albanezen die aanwezig waren. Een geweldige sfeer werd er door hen gemaakt. Kippenvel all over op het moment van de volksliederen. Ik ben geen fan van de sfeer bij nationale elftallen maar dit was werkelijk waar prachtig. De Albanezen wisten waar ze stonden en wisten dat ze goed moesten uitpakken om te laten zien aan Europa wie zij zijn. Een prachtig groot doek was het resultaat en de meegereisde aanhang zong uit volle borst. Schitterend! maar dat had ik al gezegd geloof ik.
De wedstrijd was, net zoals de velen andere die ik inmiddels zag op het EK, niet om over naar huis te schrijven. Zwitserland scoorde na vijf minuten daar de Albanezen te zenuwachtig begonnen. Daarna waren de zenuwen over en ging het land er vol voor onder toeziend oog van de luid schreeuwende Albanezen. Een rode kaart in de 37ste minuut weerhield men er niet van om vol voor de winst te gaan. Drie keer stonden ze alleen voor keeper Sommer maar drie keer won de keeper van Zwitserland. De Albanezen zagen hun land verliezen met 1-0 maar lieten zich niet kennen en gingen door met feesten. Zij zagen hun land voetballen op een Europees Kampioenschap en waren daar maar al te trots op.
Zwitserland – Albanië, mijn eerste wedstrijd op een Europees Kampioenschap. Nee op voorhand geen prachtig affiche, ja wel een geweldige ervaring. Blij dat ik gegaan bent, deze pakken ze mij niet meer af!
Zwitserland – Albanië 1-0
Euro 2016 Group A
Stade Bollaert – Lens
Meer Foto’s hieronder van de gehele dag.
