”There’s only one Jozsef Kiprich! Walking along. Singing a song. Dreaming of a Kiprich-wonderland!”
6 september 1963 was de geboortedag van een van de mooiste cult spitsen die Feyenoord ooit heeft gehad. In de industriestad Tatabánya, in het noorden van Hongarije, werd op die datum József Kiprich geboren.De tovenaar van Tatabánya speelde in zijn carrière 422 officiële clubwedstrijden en wist daarbij 196 keer het doel te treffen. Daarnaast wist Kiprich 70 interlands achter zijn naam te schrijven waarbij hij 28 keer trefzeker was. József Kiprich speelde 1 wereldkampioenschap, won 5 nationale bekers en werd 3 keer kampioen.
Tot op de dag van vandaag zie ik József Kiprich nog altijd als een van mijn grootste helden en voel ik me verbonden met deze wereld spits.
Voor deze verbondenheid moeten we terug naar het jaar 1995 aan het einde van de Nederlandse voetbalcompetitie. Ik was inmiddels 7 jaar oud en had de Kuip al een aantal keer gezien van zowel binnen als buiten. Mijn oudere neef nam me regelmatig mee naar trainingen, open dagen en oefenwedstrijden. Ik was zelfs al een keer bij een uitwedstrijd van Feyenoord op het Kasteel tegen Sparta Rotterdam die door een goal van Witschge met 0-1 werd gewonnen. Een bezoek aan een thuiswedstrijd van Feyenoord was er helaas nog niet van gekomen en ik moest er dan ook lang op wachten maar toen het eenmaal zover was wist ik niet wat mij overkwam.
Op de vroege ochtend van zondag 7 mei zat ik nietsvermoedend op de bank naar de tv te kijken. De telefoon ging en mijn vader wist te vertellen dat het voor mij was, mijn neef, of ik vandaag zin had om mee te gaan naar Feyenoord? Ik onderbrak hem direct en schreeuwde een harde JA! door de telefoon. Er was wel een maar, de wedstrijd zou namelijk tegen PSV gespeeld worden wat gezien kon worden als een risico wedstrijd. Toen der tijd moest de groep supporters nog over het voorplein lopen waardoor dit plein gedurende minimaal een half uur werd afgesloten. We moesten al ruim 2.5 uur voor de wedstrijd in het stadion zitten om zo een goede plek te hebben. Mijn ouders voorzagen weinig problemen en zo ging ik met mijn Feyenoord pet, sjaal en shirt op pad met mijn grote neef voor mijn eerste wedstrijd van Feyenoord.
Samen met mijn neef maakte we de wandeling richting de Kuip die voor het gevoel wel een uur duurde. De auto werd geparkeerd in een zijstraat van de Breeweg en liepen wij daarom via het Varkenoordse park over het stadionviaduct richting de prachtige Kuip. Bovenaan de trap bekruipt je het eerste gevoel, je ziet het immense stadion met haar lichtmasten voor je oprijzen. We liepen de trap af, het voorplein over en sloten achteraan de rij. Wat duurde het lang allemaal en wat wou ik graag naar binnen. Na enige tijd mochten we door de poortjes, werden we gefouilleerd en liepen we op het geluid af richting de tribunes. Een zenuwachtig gevoel kwam bij mij naar binnen toen we de trap van Vak S opliepen en plaats namen op de tribune. Er kwam zo ontzettend veel op me af en ik keek me ogen uit. De stadion lampen, de immense tribunes, de vele supporters en de prachtige groene grasmat. Dit was echt een van de mooiste momenten in mijn leven.
Het wachten op de wedstrijd duurde enige tijd en ik werd steeds zenuwachtiger. Gelukkig werd er, naarmate de aftrap dichter bij kwam, steeds meer gezongen. Het Hand in Hand Kameraden ging door de Rotterdamse Kuip mee en ik wist niet wat ik hoorde, wat een oorverdovend geluid! Eindelijk kwamen beide teams op het veld en stond Feyenoord – PSV op het moment van beginnen.
De wedstrijd ging als een trein voorbij en ik keek mijn ogen uit. Ik weet nog dat Feyenoord snel op voorsprong kwam door, wat later bleek, Mike Obiku. Daarna speelde Feyenoord erg slecht en scoorde PSV tot twee maal toe een doelpunt waardoor Feyenoord tegen een achterstand aankeek. Naast me ontstond zelfs een klein vechtpartijtje en gebeurde de nodige dingen waardoor ik blij was dat het rust werd. Direct na rust ging het publiek erachter staan wat de spelers op het veld blijkbaar vleugels gaven. Ik weet nog dat er opeens opwinding was na een overtreding van een PSV verdediger. De scheidsrechter gaf een rode kaart wat met het nodige gejuich werd ontvangen, Feyenoord zou een strafschop krijgen en de wedstrijd zou weer helemaal open liggen. Iedereen stond op hun stoelen en ik zat op de nek bij me neef zodat ik iets van de strafschop kon zien.
Wat er toen gebeurde staat bij velen nog op het netvlies. De tovenaar van Tatabánya, József Kiprich, was direct na de rode kaart het veld in gekomen en zou gelijk doorlopen naar de penaltystip. József Kiprich nam de strafschop zonder ook maar een bal te hebben aangeraakt en scoorde door Stanley Menzo de andere hoek in te sturen. Feyenoord ging na de strafschop vol voor de winst en kreeg deze uiteindelijk door wederom een doelpunt van Kiprich. Iedereen sprong en viel elkaar in de armen. Zelf stond ik, naar zeggen van mijn neef, met tranen in mijn ogen. Wat een wedstrijd hadden we gezien en dan te bedenken dat het me allereerste in de Kuip was.
Het strafschop moment is een van mijn mooiste voetbal momenten ooit meegemaakt. Ondanks dat ik slechts 7 jaar was kan ik mij nog heel veel van die wedstrijd herinneren. Het is het begin geweest van een Feyenoord gevoel dat nooit meer zal verdwijnen. Het gevoel van passie voor je club, het gevoel van samenhorigheid onderling en het gevoel dat je samen ten strijden trekt. Het Feyenoord gevoel is iets onbeschrijfelijk en zal nooit meer weg gaan. József Kiprich was de belangrijkste persoon in die wedstrijd en bezorgde mij een gevoel van trots. Voor mij was een nieuwe held geboren en ondanks dat het een eigenzinnige voetballer was heeft hij mijn hart gestolen.
Kiprich zal zich altijd verbonden voelen met de club waar die zoveel succes heeft gehad en waar die publiekslieveling was. Ik zelf zal voor altijd verbonden blijven met József Kiprich door dat ene penalty moment in de 50ste minuut die 7de mei in 1995 en daar ben ik maar wat blij mee!
József Kiprich, voor altijd mijn held!
” There’s only one Jozsef Kiprich Walking along. Singing a song. Dreaming of a Kiprich-wonderland! ”