Wembley, niet meer zo mooi als dat je was, maar god wat ben je mooi. Zaterdag 20 mei, het was mijn derde bezoek aan het machtige stadion. Helaas zag ik niet meer het oude Wembley. Toch zag ik de oude beelden. Prachtig, ik kan niet anders zeggen. Het meest op mijn netvlies staat de wedstrijd tussen Liverpool en Wimbledon in 1988. Nee ik zag hem niet live, dat zou gezien mijn leeftijd erg vreemd zijn geweest. Ik zag hem pas jaren later, tijdens mijn verkenningsfase op het FA Cup programma van de BBC. Een van de grootste schokken in de historie van het Engels voetbal, in een van de mooiste stadions van die tijd. Het oude Wembley ademde voetbal en was geliefd bij een ieder. Er moest een nieuw stadion komen. Helaas was daar niets tegen in te brengen. Er kwam een nieuw stadion. Niet zo mooi als het oude maar het gevoel blijft. Op Wembley speel je voetbal, sta je op de tribunes of hou je een prijs omhoog. Wembley ademt voetbal. Wembley is voetbal.
Denk je aan Wembley dan denk je aan de Green Man. Althans dat zeg mijn Engelse kameraad. Ik zelf was er wel mee bekend maar was er niet eerder geweest. Voor elke play offs finale wordt de omgeving van Wembley ingedeeld. Thuis spelende ploeg krijgt de ene kant van Wembley, de andere vanzelfsprekend de andere kant. Mijn goede vriend, tevens Bradford fan, Ben is daarin vrij duidelijk. Wembley is geen Wembley wanneer je niet de Green Man toegewezen krijgt. Een toffe pub, mooi omliggend terrein en een lekkere partytent aan de buitenkant. Het feestje was bij onze aankomst, 3 uur voor de wedstrijd, al ruim aan de gang. De security had moeite met het nodige vuurwerk en het bier werd rijkelijk over elkaar heen gegooid tijdens het zingen van liederen. Een andere pre match sfeer dan dat wij dit kennen in Nederland. Geen uren lange combi’s naar het stadion, geen ingehuurde B artiest die wat clubliederen probeert te zingen en geen promotie artikelen die je de gehele tijd worden aangeboden. Nee dit is puur vanuit het hart. Engelse staan niet bekend om hun 90 minuten zingen maar het feest vooraf en in de rust is altijd mooi om mee te mogen maken. Wij dronken samen met de Batams de nodige drankjes en vertrokken daarna onder luid gezang richting Wembley. De wedstrijd van het jaar! Alles draait om promotie, alles draait om deze aankomende 90 minuten.
Ik noemde het al eerder, zaterdag 20 mei was mijn derde bezoek aan Wembley. Was ik er eerder tijdens een stadion rondleiding, zag ik er later Queens Park Rangers promoveren naar de Premier League door een last minute goal van Bobby Zamora. Vandaag was het de beurt aan Bradford City en Millwall die het tegen elkaar op namen voor een plek in de Championship aankomend seizoen. Ik vind dat altijd mooi. 2 ploegen uit de League One ( derde niveau Engeland ) die het voor elkaar krijgen om meer dan 60000 toeschouwers te trekken. Ik zal de vergelijking met Nederland niet leggen maar dat wij in sommige stadions meer lege dan volle stoeltjes zien baart mij grote zorgen. Ook in Engeland kennen ze steeds duurdere ticketprijzen, kennen ze voetbal achter de decoder en kennen ze belachelijke regelgevingen. Oke, ze hebben daar geen combi maar dat je een gehele wedstrijd wordt verplicht om te zitten op je stoeltje vind ik bijna net zo erg. Toch weerhoudt het de fans niet om hun passie in het stadion te tonen. Ik vind dat mooi, ik geniet daarvan. Het take me home to Midlands Road van Bradford en het Milllllllllwalllllll van de supporters van Millwall. Laat maar komen dat dagje alles of niets op het magische gras van Wembley. Ik had er een half uur voor aanvang van de wedstrijd ontzettend veel zin in.
Wembley ademt voetbal! Deze middag was het niet anders. De sfeer, de magie en de gehele beleving om zo’n wedstrijd heen blijft geweldig. Het maakt de meest slechte wedstrijd tot iets geweldigs. Zo ook vanmiddag weer. Ik had een lichte voorkeur voor Bradford maar het kon mij eigenlijk niet bekoren. Toch was de support voornamelijk van de Bradford fans die daar ,helaas, een trommel voor nodig hadden. De wedstrijd was niet om aan te zien. Ik kon er eigenlijk wel van genieten. Het laat zien dat mijn passie meer is dan alleen een voetbalwedstrijd. Mij kan die wedstrijd een zorg wezen. Natuurlijk wil ik doelpunten zien maar eigenlijk kom ik alleen maar voor alles er om heen. De vreugde bij een overwinning, de tranen bij een verlies. Ook bij wedstrijden van Feyenoord hoop ik vaak niet op een gelijkspel. Ik wil de vreugde voelen van een overwinning en als het echt niet anders kan de pijn van een verlies. Het verbindt mensen, het verbindt supporters. Ik keek nog eens om mij heen. Mensen hielden elkaar de hand vast, stonden op het puntje van hun stoel en schreeuwde hun club naar voren. Daar geniet ik nou van!
Het bleef lang 0-0 en het leek op alle fronten richting een verlenging te gaan.De eerste helft was duidelijk voor Bradford, de tweede helft was eigenlijk voor niemand. Bradford had de bal wel maar durfde ook niet echt meer te voetballen. Toch was daar dan de bevrijdende treffer vlak voor tijd. Niemand anders dan club held Morrison wist de bal achter de Bradford keeper te schieten. De Millwall supporters waren aan het dansen van vreugde. Mensen vielen over elkaar heen en kuste elkaar spontaan op de wang. Wat een moment om te scoren. Millwall was zeker van promotie. Millwall supporters deden een typische Millwall. Op het heilige gras van Wembley ontstond er spontaan een pitch invasion. Iets wat ik wel kon waarderen maar de overige supporters, zelfs die van Millwall, niet. Van het gras van Wembley blijf je af, dat is heilig, dat is nationaal en van iedereen! Maar Millwall deed een Millwall zoals het dat altijd doet……
Na een half uur gingen de supporters eindelijk van het veld af. De spelers gingen hun prijs op halen op het balkon van het Wembley stadion. Het stadion was nog maar voor de helft gevuld. Bradford supporters dropen teleurgesteld af. Ook ik had liever gezien dat Bradford had gewonnen, maar het was helaas niet anders. het was weer een dag om nooit te vergeten. Wembley blijft magisch en voor mij het stadion dat voetbal symboliseert. Het zal zeker niet de laatste keer zijn dat ik hier aanwezig ben geweest. De Championship final en de League One final heb ik gezien. Blijven de League Two final en de Fa Cup over. Mooi voor op die oneindige lijst van wat ik nog wil bezoeken………..
Vliegendekeeper
