Vliegendekeeper

Zaterdag ochtend 06.30 uur. Ik druk voor de derde keer de wekker uit. Voor een ieder die mij kent weet dat dit geen tijden voor mij zijn. Doordeweeks heb ik al alle moeite om uit bed te komen, laat staan dat dit op de zaterdag ochtend wel gaat lukken. Ik heb helaas geen keus. Er staan over een uur 9 jongens op mij te wachten die graag willen voetballen. Langzaam word ik wakker en kijk ik uit het raam. Ze voorspellen vandaag 3 graden en veel regen. Ik draai mij nog eens om en geniet van mijn warme bed. Kon ik maar blijven liggen….

We moeten half 8 verzamelen en zoals altijd gaat dat weer met veel haasten. De wedstrijd is om half 9 dus we hebben genoeg tijd zou je zeggen. Het klinkt als een lange en rustige voorbereiding maar dat is het allerminst. De jongens zijn druk, vol adrenaline en kunnen niet wachten om te beginnen. Probeer ze maar eens stil te krijgen, probeer ze maar eens wat mee te geven voor de wedstrijd. Nee, het is geen zaterdag ochtend geworden om lekker bij te komen van de drukke werkweek. Geregeld krijg ik dan ook de vraag waar ik het eigenlijk voor doe. Wat maakt het nou zo leuk om op je vrije ochtend langs het veld te staan? Ik heb geen eigen kind in het veld lopen, ik doe het allemaal op vrijwillige basis en geef er ook nog eens behoorlijk wat vrije tijd voor op. Toch doet het wat met je, haal je er plezier uit als je die jongens enthousiast het veld op ziet gaan, toch doet het wat met je als je wint, gelijk speelt of verliest. Mijn doel is de jongens beter te maken maar neemt het fanatieke niet bij mij weg. Het spel speel je om te winnen, het spel speel je om als team beter te worden. Ook ik juich als een kind bij een doelpunt in een laatste minuut. Ik kan er van genieten en van balen, elke week weer.

De winterstop is begonnen, het eerste half jaar is afgelopen. De tijd van evalueren is begonnen, de tijd van terugkijken is aangebroken. Drie keer in de week trainen, een wedstrijd op de zaterdag ochtend en dan ook nog de extra tijd die erin wordt gestopt om dingen te regelen. Ja, het was veel, ja het was het allemaal waard. Verantwoordelijk voor de E4 waarin ik te maken kreeg met een team vol enthousiaste jongens met echte winnaars mentaliteit. Vanaf de eerste wedstrijd was dit team hecht, vanaf het eerste moment waren wij bezig met iets moois. Niet met het doel om kampioen te worden, wel met het doel beter te worden, wedstrijden te winnen en te spelen als team. Jongens die kwamen vanuit de F, aangevuld met tweedejaars E spelers die het team op sleeptouw namen. Iedereen denkt altijd dat wij trainers die kinderen iets leren maar eigenlijk leren zij ons andersom veel meer. Let je wel hier op trainer en kunnen wij hier op trainen volgende keer? Sommige zullen het zien als een teken van zwakte, ik zie het als winst voor mijzelf. Je doet het samen, ieder op zijn eigen manier en je probeert een doel na te streven. Persoonlijke en team doelen. Ik moet zeggen dat deze aardig naar voren zijn gekomen. Mee gedaan om de bovenste posities en geen wedstrijd de mindere geweest. Dan kan je zeggen dat je trots bent. Trots op de jongens, trots op jezelf. Als team hebben we het maar mooi gedaan, als team gaan we gewoon verder. Mooi om te zien dat je je samen kan ontwikkelen en je samen kan werken naar bepaalde doelen. Een ieder is de afgelopen maanden gegroeid en juist dat is wat wij met ze allen zo graag wilden…..

Terug naar die vroege zaterdag ochtend dan. Ik ga niet ontkennen dat ik soms niet liever in bed lig. Het heeft niets te maken met mijn interesse in voetbal of dat ik iets niet wil. Nee, het heeft te maken met mijn luiheid. Het moment dat je aankomt, de jongens je een hand geven en je gezamenlijk naar de kleedkamer gaat is onbeschrijfelijk. De mensen die mij de vraag stellen waarom ik het allemaal doe zou ik daarom het volgende mee willen geven.  Loop eens een dag of week mee. Kijk eens hoe wij het doen en vooral wat wij ervoor terug krijgen. Ja, het is vrijwillig maar het leven bestaat toch uit meer dan alleen maar geld? Nee, je kunt niet meer uitslapen, ja je hebt bepaalde verplichtingen. Die glimlach van een iedere speler, het enthousiasme wanneer ze het veld op gaan en al dat andere wat je ervoor terug krijgt is velen malen belangrijker. Bezig zijn met voetbal, bezig zijn met jeugd en bezig zijn met je eigen doelen. De perfecte combinatie en het mooiste wat er is! Als je dan ook nog eens tevreden ouders hebt dan weetje dat het goed zit!

2017 zit er weer op, het voetbal seizoen nog zeker niet. Nogmaals wil ik van de gelegenheid gebruik maken om meer mensen enthousiast te krijgen. Ga eens als vrijwilliger aan de slag in het amateurvoetbal. De clubs zitten erom te springen en de kinderen zullen het alleen maar waarderen. U zult er zeker geen spijt van krijgen en zult niet teleurgesteld worden. Kijk naar mij, kijk naar hoe ik het heb geprobeerd te doen dit jaar. Niet altijd gemakkelijk en zeker niet altijd goed. Ik kan alleen wel zeggen dat ik er 9 nieuwe vriendjes bij hebt. 9 jongens waar je week in week uit mee aan het voetballen bent. Daarvoor kom ik mijn bed uit, daarvoor doe ik het. Elke week weer….

Vliegendekeeper