Its the Bradford boys, Making all the noise, Everywhere we go….
Wigan Athletic, niet bepaald een club waar ik aan denk bij het plannen van een trip. Het stadion heeft weinig weg van het type ground waar ik van hou en zit nauwelijks voor de helft vol bij wedstrijden. Nee, Wigan Athletic stond niet hoog op de lijst. Toch kwam het op mijn pad dankzij vriend en supporter van Bradford, Ben Hall. Ik besloot een wedstrijd van Wigan te bezoeken en moet bekennen, dat viel niet tegen…..
Wigan Athletic – Bradford City
Maar liefst 3500 supporters van Bradford City maakte de voor hun korte reis naar Wigan. Ja ik weet het, wat een aantallen. Even serieus, League One mensen en dan maar liefst 3500 supporters meenemen naar een uitwedstrijd. Met alle respect, maar in Nederland zien we deze aantallen zelfs op het hoogste niveau in thuiswedstrijden niet eens altijd. Bizar wat een verschillen in beleving…..
3500 dus en vandaag zat ik er tussen. Empty Seats everywhere zongen de Bradford supporters en wezen richting alle lege stoeltjes in het stadion. Er waren meer uit dan thuis supporters zo leek het. De Bradford supporters waren vocaal goed aanwezig. De wedstrijd zelf was echt heerlijk en werkte door naar de tribunes. Vol passie werd er gezongen door beide kanten. Van een ontlading bij de 0-1 tot verschillende mannetjes die het thuis vak probeerde te bestormen bij de 1-1. De tweede helft was een stuk minder tot dat in de 93ste minuut de linksback van Bradford de bal kreeg. Een verwoestende uithaal, een fout van de keeper en een zwabberende bal zorgde voor de 1-2. Het uitvak ontplofte, mensen vielen over elkaar heen en supporters schreeuwden het uit. Wat een verschrikkelijk heerlijke ontlading was dit, ongekend om hier tussen te staan! De Wigan supporters dropen teleurgesteld af. Het uitvak vierde feest zelfs minuten lang na de wedstrijd. En wij? Wij genoten heerlijk mee van deze passie in het uitvak van Bradford City!
Wigan Athletic – Bradford City 1-2
DW Stadium
