De groene hel van Athene. Hier kan het spoken, hier kwam menig bezoekende club of supporter in aanraking met extreem fanatieke supporters. Ik heb het dan natuurlijk over Panathinaikos. Dat de supporters in Zuid Europa extreem zijn in hun fan beleving is over het algemeen bekend. De passie, de emotie en de vijandigheid nemen extreme vormen aan. Een aantal jaren geleden bezocht ik Club Brugge – Panathinaikos en kwam daar voor het eerst in aanraking met de fanatieke Gate 13, zoals de fanatieke aanhang van Panathinaikos zichzelf noemt. De club, de supporters, de stad en vooral het stadion stonden al jaren hoog op mijn lijst en ik stond dan ook te popelen toen ik de mogelijkheid kreeg om vijf dagen Athene te bezoeken. Eindelijk naar deze historische stad, eindelijk kon ik de Griekse voetbalcultuur ontdekken..
Panathinaikos, de grootste sportclub van Griekenland, werd opgericht in het jaar 1908. Destijds opgericht als voetbalclub, inmiddels uitgegroeid tot een club dat 21 sporten beoefend. Panathinaikos FC speelt haar thuiswedstrijden in het Apostolos Nikolaidisstadion. Een stadion dat al jaren enorm hoog op mijn lijst staat. De ligging in een wijk, de huizen die boven het stadion uitkomen en de geweldige backdrop vanaf de hoofdtribune. Voor mij een die ik moest bezoeken. Toch was dit nog niet het beste wat het stadion te bieden had zo bleek toen ik er ook echt was. Wanneer je namelijk richting het stadion loopt zie je overal graffiti. Nou zag ik veel graffiti bij stadions van verschillende clubs of supportersgroepen maar nooit was het zo indrukwekkend als hier. Wat een geweldige Graffiti om het gehele stadion heen. Het had iets unieks en iets angstaanjagend. Het rauwe om het stadion heen maakte het nog indrukwekkender dan dat ik had verwacht….
Panathinaikos is de laatste jaren enorm in verval. Slecht beleid, hooliganisme op de tribunes en financiele problemen hebben ervoor gezorgd dat de club aardig in verval is geraakt. Een van de meest succesvolle clubs van Griekenland vecht, tijdens mijn bezoek, tegen degradatie. Niet omdat het onderaan staat, wel omdat het financieel haar zaken niet op orde heeft. De club mag hierdoor inmiddels ook drie jaar lang geen Europees voetbal meer spelen. Daarnaast kan de club haar spelers al maanden niet meer betalen en blijft de fanatieke aanhang steeds vaker weg. Nee, de club is al jaren niet meer wat het geweest was maar toch vond ik het even indrukwekkend als ik hoe ik het mijzelf jaren lang had voorgesteld. Een bezoek aan Panathinaikos bezorgde het hart in de keel en dat is juist die spanning die ik zoek tijdens het bezoeken van clubs en wedstrijden door heel Europa.
De wedstrijd dan. Het hele weekend keek ik er naar uit. Panathinaikos – Xanthi was niet bepaald een hoogvlieger, toch maakte het mij uiterst enthousiast. Het stadion, de aanhang en een bezoek aan de wijk deden het voor mij. Ruim twee uur voor de wedstrijd kwam ik aan. Kaartjes opgehaald en langzaam door de wijk gelopen. De sfeer was vast en zeker voor Griekse begrippen normaal, ik vond het grimmig. Veel knalvuurwerk, veel politie, veel agressief opgestelde supporters en weinig tot geen clubkleuren. Daarnaast waren de straatjes nauw wat het zeker niet rustgevend maakte. De graffiti was indrukwekkend. Veelal gelinkt aan de harde kern van de club, Gate 13. Geen stukje muur was onbenut gelaten en de ene was nog mooier dan de andere. Ik kwam oren en ogen tekort en ondanks dat deze wedstrijd op papier weinig voorstelde kreeg ik er steeds meer zin in. De supporters, in grote of kleine hoeveelheid, zijn zo vol met passie en strijdlustigheid dat het oprecht indruk maakte. Ik genoot van elke minuut in de omgeving van het stadion.
Eenmaal binnen in het Apostolos Nikolaidisstadion keek ik mijn ogen uit. De harde kern zat in een vak volledig achter en onder een net. De huizen kwamen boven de tribunes uit en zoals ik verwachte was de backdrop geweldig.
Het stadion liep langzaam vol maar het weer werd steeds slechter. Nadat de meeste supporters binnen waren en de wedstrijd op het punt van beginnen stond gebeurde wat eigenlijk geheel in stijl was van het seizoen van Panathinaikos. De hel boven het stadion brak los en het water kwam met bakken naar beneden. Sommige supporters kozen ervoor te blijven staan, andere vluchtten richting de uitgangen om onder de tribunes te schuilen. Er werd wel gevoetbald maar eigenlijk kon het niet meer. De regen werd steeds erger en uiteindelijk, na 6 minuten, zag de scheidsrechter ook in dat het geen enkele zin meer had. De wedstrijd werd gestaakt, de spelers gingen naar binnen. De supporters konden en wilden het niet begrijpen en reageerde met veel agressie. Spullen en vuurwerk werden gegooid en er ontstonden zelfs kleine opstootjes. Griekenland op zijn best laten we maar zeggen…. Na tien minuten kwam het verlossende antwoord van de stadionspeaker. De wedstrijd werd verplaatst naar morgen en zou niet verder afgemaakt worden. Balen maar gelukkig zou ik er de volgende dag ook gewoon weer bij zijn. Nieuwe ronde, nieuwe kansen….
Poging twee dan. Wederom naar het stadion, nu hopend op wel een volledige wedstrijd. Het weer was gelukkig goed en ondanks dat de wedstrijd nu op de maandag was toch nog wel redelijk wat volk. Helaas liet de harde kern het vandaag wel afweten. Zij waren zo gefrustreerd over de verplaatsing dat een boycot werd gestart. Jammer, maar helaas niets aan te doen.
De wedstrijd was op zijn zachtst gezegd niet om aan te zien. Gelukkig waren er wat knappe doelpunten die het enigszins interessant maakte. Ik genoot eigenlijk enkel van de backdrop en het stadion. Wat zou ik hier nog graag een keer een wedstrijd in een vol stadion willen zien. Het Apostolos Nikolaiddisstadion is oprecht een van de tofste die ik zag. De wedstrijd vandaag werd een overwinning voor de bezoekers, de supporters van Panathinaikos namen het voor lief. Eindelijk zat het seizoen erop en kan de lange zomerstop beginnen. Even weg van hun club, even weg van alle problemen. Panathinaikos, met recht een geweldige ervaring!
Panathinaikos – Xanthi 1-2
Apostolos Nikolaiddisstadion
