Cork City – Limerick FC
Al jaren had ik een droom zonder eigenlijk te weten waarom. Ik wou naar Ierland maar had geen weet van wat ik daar zou kunnen zien of kunnen beleven. Ik kon de verschillende steden vanwege het feit dat ze met enige regelmaat voorbij kwamen tussen de voetbaluitslagen. Ik zag prachtige stadions via medegroundhoppers voorbij komen en zag vaak prachtige natuur en heftige stormen aan de kust die zo nu en dan op het internet of op tv voorbij kwamen. Dat het uiteindelijk ook zo geweldig was als dat ik altijd had gedroomd had ik niet verwacht maar gelukkig bleek dit alles helemaal uit te komen.
Eigenlijk was het helemaal niet de bedoeling om naar Ierland op vakantie te gaan. Sinds mijn bezoek aan Kiev en de plaatselijke voetbalclub heb ik een soort van fascinatie voor steden en voetbalclubs uit het Oostblok. Helaas buiten een bezoek aan Domzale in Slovenië, Sparta Praag in Tsjechië en HNK Rijeka in Kroatië kwam het niet. Dolgraag wou ik eens naar Polen om de prachtige voetbalclubs en het indrukwekkende Auschwitz te bezoeken. Helaas pakte het anders uit en konden we al snel een streep zetten door onze reis. Geen vakantie voor ons dit jaar totdat we bij toeval een mogelijkheid kregen om 9 dagen naar Ierland te gaan waarmee dus een droom eindelijk zou uitkomen.
Op het Internet zocht ik naar wedstrijden die gespeeld werden die tijd en mogelijke bezienswaardigheden die in de buurt waren. Vrijdag avond de 14de van Augustus zou er een volledige speelronde zijn en vervolgens zou deze weer op de maandag daarna zijn. Helaas weinig verspreiding in Ierland waardoor al snel duidelijk werd dat er max. 2 wedstrijden gezien konden worden. Daarnaast zochten we naar mooie bezienswaardigheden en prachtige landschappen en zo kwamen we al snel op de Wild Atlantic Way terecht. Dit is een weg langs de gehele Ierse kust die zowel in Noordelijke als in Zuidelijke richting genomen kan worden. Totale afstand 2500 km en naar verwachting met alle bezienswaardigheden een rondreis van een kleine 2 weken. Die tijd hadden we niet maar we besloten de Wild Atlantic Way toch te rijden naar onze mogelijkheden. We zouden starten in Cork en vanuit daar via de prachtige kustroute rijden naar Galway. Een van te voren onvergetelijke rondreis van 1150 km en 2 geplande wedstrijden was hoe dan ook een feit.
Vrijdag ochtend 14 augustus ging onze reis dan eindelijk beginnen en vlogen we vanaf Amsterdam richting het zuiden van Ierland naar Cork. Buiten het feit dat we graag zuidelijk wilden beginnen kwam het ook erg goed uit dat die avond de Irish Munster Derby tussen Cork City en Limerick FC op het programma stond in het kleine maar romantische Turners Cross gelegen aan de rand van de stad. De middag brachten we door in de Cork waarbij een kleine maar gezellige stad werd bezocht. Met mooie kerken en gebouwen, waaronder de St Anne Church, was het een mooie eerste ontmoeting met Ierland. Cork is zeker een stad om eens te bezichtigen en te genieten van de Ierse cultuur in een iets rustigere omgeving en is het zeker de moeite waard.
Die avond hadden we afgesproken met Vincent, een Nederlander die woont in Cork en fan is van de club. Vincent is zelfs aandeelhouder van Cork City en bezoekt de wedstrijden op Turners Cross steevast. Het Ierse voetbal wordt een stuk minder beleefd dan in de andere landen van West Europa. Veelal de kleine stadions en het weinig aantal bezoekers tonen dit al aan. Desalniettemin zijn het de Groundhoppers en stadion liefhebbers die in dit land juist hun plezier hebben. De vaak kleine maar Romantische stadions zijn prachtig en hebben elk hun eigen identiteit. De vast kern supporters van de club verzamelen zich vaak voor de wedstrijd bij de Biergarden vlak bij het stadion. De pub zat bij onze binnenkomst al goed vol en de sfeer voor de wedstrijd was al te proeven. Het zou me eerste Ierse wedstrijd worden en keek er dan ook ontzettend naar uit.
Een kleine drie kwartier voor de wedstrijd besloten we richting het stadion te gaan dat heerlijk gelegen lag tussen de huizen. We betraden Turners Cross dat met haar 7365 tellende capaciteit een van de twee all seated stadions is in Ierland. Een heerlijk laag stadion gelegen tegen een heuvel met een prachtig romantisch beeld van de ondergaande zon op de achtergrond. Ik genoot en ondanks dat het niet uitverkocht was had dit stadion iets betoverends. Voetbalromantiek ten top en de beleving bij de supporters van deze club was onverwachts erg leuk. Op verschillende plekken in het stadion stonden groepen met vlaggen en/of spandoeken en zongen hun Ierse supporters liederen. Achter de goal stond een grote groep die gedurende de wedstrijd continu voor sfeer zorgden. Het uitpubliek was met slechts 150 man aanwezig en helaas had het dus niets weg van een spectaculaire derby zoals we die uit Engeland en Duitsland gewend zijn.
Ik genoot volop van de sfeer en droomde weg zodat ik maar weinig van het slechte voetbal zag. Want slecht was het maar zeker niet minder spectaculair. Limerick FC bezette de laatste plaats en speelde tegen het op de tweede plek staande Cork City. Toch was het kleine clubje uit het Westen van Ierland de betere en scoorde ze al binnen enkele minuten de 0-1. Onverwachts maar voor ons zeker niet minder leuk. We kwamen tenminste voor een leuke wedstrijd en hadden zeker geen voorkeur voor winst van een van de twee clubs. De eerste helft ging van links naar rechts en het typische Kick and Rush voetbal werd gespeeld. Nadat Cork City de 1-1 had gemaakt kreeg het even later de 1-2 achter de oren en stond het kleine Limerick ineens op voorsprong tijdens de rust. Iets wat niemand verwacht had maar het beloofde in ieder geval een leuke tweede helft.
Tijdens de rust liepen we richting de korte zijde waar de Limerick supporters stonden en konden we vanaf de heuvel een mooi overzicht krijgen over het hele stadion. Ik vond het een mooi stadion en genoot van het uitzicht. Menig foto werd geschoten en toen we naar de andere kant van de heuvel liepen kwamen we aan de praat met een supporter van Limerick die vroeg of we Duitsers waren. Uiteraard niet het beste begin van het gesprek maar we kregen zo leuk wat achtergrond over de club en het Ierse voetbal. Dat het Ierse voetbal niet leeft kon de supporter alleen maar bevestigen en zei nog dat deze wedstrijd een van de drukst bezochte is waar zijn club mee te maken krijgt. Thuiswedstrijden zit het alles behalve vol omdat mensen liever naar het Gaelic voetbal gaan kijken. De concurrentie strijd tezamen met veel Ieren die naar Engeland afreizen voor het bezoeken van wedstrijden zijn het Ierse voetbal fataal geworden. Geen geld, geen rooskleurige toekomst perspectieven en geen Europese successen. De supporter wist ons ook te vertellen dat we een spectaculaire tweede helft gingen krijgen en dat Cork city over Limerick heen ging lopen. Conditioneel en fysiek konden de spelers van Limerick het niet volbrengen om 90 minuten te strijden. Voordat we weer naar onze plek terug gingen wist de supporter zich toch nog te excuseren voor het feit dat hij ons Duitsers noemde wat we uiteraard wel konden waarderen.
De tweede helft begon zoals de eerste geëindigd was. Vol met passie en strijd van beide kanten en toen na 10 minuten al de 2-2 viel leek het er inderdaad op dat de supporter van Limerick gelijk zou gaan krijgen. Cork City drukte door en kreeg kans op kans om de voorsprong te pakken. Tevergeefs want een kwartier voor tijd was er een prachtige counter waaruit de spits van Limerick, op zwarte schoenen!, de 2-3 binnenschoot. Een vreugde in het uitvak en vanuit de verte zag ik heel even de supporter die wij een half uur daarvoor spraken. Zijn voorspelling was gelukkig voor hem en ze mede fans niet uitgekomen. Limerick zou, als hekkensluiter, de Munster derby winnen en zo 3 hele belangrijke punten binnenslepen. Het ‘’ We’re Staying Up ‘’ en een lach voor onze ‘’nieuwe vriend ‘’ kon ik dan ook niet onderdrukken. Na het laatste fluitsignaal waren het de fans uit het Westen die de vreugde hadden en was het vooral de thuisploeg die achter bleef met lege handen. 3 dure punten verloren in de strijd om het kampioenschap dat na deze wedstrijd verder weg was dan ooit .
Voor ons zat onze eerste ervaring met het Ierse voetbal erop. Ik had genoten en vond het een geweldige avond. De voetbal romantiek in het kleine stadion tegen de heuvel met een ondergaande zon lieten ons genieten. Dat het Ierse voetbal in het land niet leeft is een feit maar dat elke groundhopper in hetzelfde land kan genieten van alle prachtige stadions hoor je helaas te weinig. Ik kan benadrukken dat het de moeite waard is en een ieder die houdt van voetbalromantiek en kleine oude stadions zekers een de reis naar Ierland moet maken. Je zult alles behalve teleurgesteld zijn!
-De VliegendeKeeper –
