Dinamo Kiev – Feyenoord:
Het moet ongeveer ter hoogte van Emmeloord geweest zijn dat het besef eindelijk doordrong in de auto. Feyenoord had ongeveer een uur eerder de tweede plek in de competitie behaald wat betekende dat de club mee mocht doen in de voorronde van de Champions League. Velen noemde het ongepaste vreugde, ik noemde het vooral een opluchting dat na al die jaren Feyenoord eindelijk weer eens meedeed.
Het spontane feest voor de Kuip na afloop was mooi maar de fantasieën over een geweldige ”Champions League” trip waren nog vele malen mooier. Zomer vakanties werden gewijzigd, datums werden omcirkeld en plannen werden gemaakt. Panathinaikos, Dinamo Kiev, Copenhagen of Fenerahce zouden het kunnen worden, het aftellen was begonnen.
Halverwege juli, 2 maanden na het feest bij de Kuip was dan de loting. Feyenoord werd gekoppeld aan de ploeg uit Oekraïne, Dinamo Kiev. Kiev was een van de moeilijkste tegenstanders maar de stad was een van de mooiste ” onbekendste ” in het oosten van Europa. Enige nadeel waren de dure vliegtickets maar ook daar konden we ons wel overheen zetten. Wij zouden gaan, hoe dan ook.
Op zondag ochtend 29 juli vlogen we via Frankfurt naar Kiev en kwamen we halverwege de middag aan in de hoofdstad van Oekraïne. Kiev is de grootste stad van Oekraïne en telt rond de 2.6 miljoen inwoners. Te midden van de stad ligt de rivier de Dnjepr waar zowel wij als vele Oekraïners de maandag middag lekker aan het strand hebben gelegen. De stad is een van de oudste steden van Europa en staat bekend om haar prachtige kerken, kloosters en kathedralen. Na aankomst besloten we even kort de stad te verkennen om vervolgens in alle rust te eten en ons voor te bereiden op de maandag waarin we een gehele dag de toerist zouden uithangen in deze, voor het oog, prachtige stad.
Op dag twee van onze reis naar de Oekraïense hoofdstad besloten we de stad volledig ter voet te verkennen. Prachtige bezienswaardigheden kwamen op ons pad en het mooiste van alles was dat het een rustige stad was zonder ‘overlast’ van toeristen. We bezochten het onafhankelijkheidsplein, de Sint Sofia Kathedraal, de Russische orthodoxe kerk, gouden poorten, oude straten en het prachtige Holenklooster. Daarnaast was er aan de rand van de stad een prachtig openlucht museum die centraal stond voor het leger en de onafhankelijkheid van de prachtige stad.
Veruit het mooiste van alles was het standbeeld van het vaderland de Rodina mat. Het ligt op een uitgestrekt terrein waar de communisten hun traditionele herdenkingsbouwwerken neergezet hebben. Strijdbaar met helm op staat het beeld daar met in zijn rechterhand een geheven zwaard en de linkerhand een schild. Het standbeeld is te bezichtigen en via een kleine lift kwamen we uiteindelijk halverwege het beeld. Helaas konden we vanwege de extreme hit binnen in het beeld niet helemaal naar de top. Het was een prachtige ervaring waarbij we in het geheel uitkeken over de rivier en de stad. Ik kan dan ook niets anders zeggen dan dat Kiev een prachtige stad is.
Dinsdag 31 juli 2012 was het dan zover, Feyenoord zou sinds lange tijd weer een wedstrijd voor de Champions League gaan spelen. Voorronde weliswaar maar dat mocht de pret alles behalve drukken. Daar de wedstrijd die avond in het Olympiyskiy werd gespeeld wilden we uiteraard nog even langs het echte stadion van Dinamo Kiev. Aangekomen bij het stadion, stond daar de prachtige aankondiging van de wedstrijd. Na in de kleine fanshop de nodige aandenken te hebben gekocht vroegen we of een rondleiding mogelijk was. Waar het eerst een duidelijk nee was bleek er later toch iets geregeld te kunnen worden. Een jonge dame kwam ons niet veel later ophalen en zo mochten we door de poorten over het terrein vol met geschiedenis van de club richting het stadion.
Het Valeri Lobanovskystadion, dat vernoemd is naar de vroegere succes coach van de club en het nationale elftal dateert uit de jaren 30. Het stadion waarin enkel wedstrijden worden bespeeld van Kiev uit de landelijke competitie heeft een enorme geschiedenis. Spelers als Shevchenko, Olech Blochin, Rebrov en Oleh Loezjny speelde hier en wonnen voor de club grote prijzen. De club die in 1927 werd opgericht in de toenmalige Sovjet Unie is de succesvolste club van het land. Ten tijden van de Sovjet Unie werd het 13 keer kampioen en won het 9 keer de beker. Na de Sovjet periode won de club 13 landskampioenschappen, 11 keer de nationale beker en 4 keer de Super cup. Ook in Europa heeft de club in het verleden naam gemaakt. 2 maal won de club de Europacup II en won het daarbij 1 keer de Europese Super cup. De club heeft in haar verleden grote wedstrijden gespeeld en gewonnen. Niet voor niks was Dinamo Kiev ooit een van de toonaangevende clubs van het roemruchte Oost Europa.
Wij vervolgede ondertussen onze rondleiding en de vrouw wist ons veel te vertellen over de geschiedenis van de club. We mochten het stadion, de kleedkamers en zelfs de persruimte bekijken. Nog steeds baal ik ervan dat er niet in dit stadion gespeeld is die dinsdag avond. Het had een Oostblok uiterlijk wat ik graag eens had meegemaakt. Helaas mocht het niet zo zijn en mochten we al in onze handen wrijven dat we het überhaupt van binnen hebben kunnen zien. Na afloop van de rondleiding had de vrouw nog een verhaal voor ons bij een herdenkingssteen dat lag op het plein vlak voor het stadion. Het was een gedenksteen van de Dodenwedstrijd die ten tijde van de tweede wereldoorlog door de spelers van het toenmalige Dinamo Kiev werd gespeeld. De wedstrijd die gespeeld werd op 9 augustus in 1942 ging tussen de Duitse soldaten en een fabriekselftal bestaande uit Oekraïense arbeiders van een broodfabriek genaamd FC Start. Van deze wedstrijd zijn meerdere verhalen bekend maar feitelijk is naar boven gekomen dat de wedstrijd, die de arbeiders van FC Start expres moesten verliezen, toch door hen werd gewonnen wat hen uiteindelijk de dood door executie heeft gekost. Een ingrijpend verhaal dat me nog altijd niet heeft losgelaten en me nog steeds aan in het verdiepen ben het maakte de rondleiding in ieder geval nog interessanter dan dat deze al was.
Inmiddels liep de stad al aardig vol met Feyenoord supporters en kwam de wedstrijd steeds dichter bij. De door de supporters georganiseerde party in een van de kroegen van de stad was een succes en zorgde voor een goede aanloop naar de wedstrijd. Al ruim voor de wedstrijd besloten we richting het Olympiyskiy stadion te gaan om alles mee te kunnen krijgen van de wedstrijd. Wat ons opviel was de enorme politie / leger macht dat op de been was gebracht voor deze wedstrijd. Vanuit Rotterdam waren er naar schatting 500 supporters meegereisd met de club en ook van Dinamo Kiev kant werd niet al te veel verwacht. Toch hadden ze het zekere voor het onzekere genomen en namen ze blijkbaar geen enkel risico. Na een grondige fouillering mochten we het stadion betreden en kwamen we uiteindelijk in het stadion met een capaciteit van ruim 70 000 toeschouwers aan. Menig Feyenoord supporter was al aanwezig en bij binnenkomst van de spelers klonk het ” Hand in Hand Kameraden” luidkeels door het voor de rest lege stadion.
Tegen de klok van 7 uur was het dan zover. Feyenoord speelde sinds jaren weer eens voorronde Champions League en de sfeer zat er goed in. Het stadion was toch nog aardig gevuld wat de sfeer alleen maar ten goede kwam en ondanks de moeilijke tegenstander was de hoop in het uitvak aanwezig. Feyenoord speelde goed, gaf veel strijd en was bij vlagen ook stukken beter dan de tegenstander. Het was mooi de club te zien vechten voor wat ze waard waren. We gingen rusten zonder doelpunten maar bleven hoop houden. De supporters vermaakte zich ondertussen goed in het uitvak en waren luidkeels door het hele stadion te horen. 4 minuten na rust was daar niemand minder dan Ruben Schaken die het uitvak deed ontploffen. Feyenoord kwam in het Olimpiyskiy stadion op een 0-1 voorsprong en een ieder was uitzinnig van vreugde. Achteraf zou blijken dat deze goal helaas te vroeg kwam voor de Rotterdammers. De club die tot aan de goal zo goed speelde had helaas de club uit Kiev wakker geschud met het doelpunt. Vanaf dat moment heeft Feyenoord continu de druk op het doel gehad en moest Erwin Mulder meerdere malen optreden om Feyenoord in de wedstrijd te houden. Helaas was het door een eigen goal van Lex Immers en een doelpunt van spits Ideye Brown uiteindelijk Dinamo Kiev dat aan het langste eind trok. Feyenoord had gestreden voor wat het waard was en wij als supporters konden alleen maar trots zijn. De uitgangspositie was niet heel slecht en er kon nog van alles gebeuren. Wij als supporters zagen de return met veel positiviteit tegemoet.
Helaas kwam er na vier dagen een einde aan een geweldige trip naar de prachtige stad Kiev. Dat deze stad zo prachtig was hadden we ons bij voorbaat niet kunnen bedenken. De stad, de bezienswaardigheden en het strijdende Feyenoord hebben deze trip compleet gemaakt. Trots keken we terug op een geweldige reis.
