Atletico Madrid- Real Madrid:
Vrijdag avond 22 augustus stond de return wedstrijd in het Vicente Calderón op het programma.
Dit keer waren we in een hele andere omgeving aanwezig dan eerder die dinsdag avond. Geen dure straten, geen bedrijven en banken maar een echte arbeiderswijk. Langs de rivier stonden veel Spaanse kroegen vol met supporters van Atletico Madrid. De wedstrijd leefde en dat kon je voelen aan alles.
Ik was blij dat we nog een keer naar het Vicente Calderón zouden gaan alvorens de verhuizing naar het nieuwe stadion zou plaatsvinden. Het Calderón had ik vele malen bekeken op beelden en op het internet en vond het een geweldig stadion. Mooie steile tribunes die gedeeltelijk los staan van elkaar hadden mij erg nieuwsgierig gemaakt. Ik vond het een typisch Spaans stadion waar ik hoe dan ook eens geweest wilden zijn tijdens een wedstrijd van Atletico Madrid
Ruim voor de wedstrijd besloten we in een van de kroegen wat te eten en al snel bleek dat de spanning om te snijden was. Wedstrijden om de Super cup worden vaak niet serieus genomen en zijn er zelfs clubs die met B elftallen deze wedstrijden gaan spelen. Gelukkig niet tijdens de derby van Madrid. Iedereen wist dat het weer een kans was om een prijs van de Koninklijke af te pakken en ze een kleine tik te geven voorafgaand aan het seizoen.
We hebben nog geprobeerd om in de fanshop te komen maar deze was helaas niet meer toegankelijk voor de wedstrijd zo druk was het. We besloten al vroeg het stadion in te gaan mede omdat ik hier zolang naar had uitgekeken. Eenmaal binnen kon ik concluderen dat mijn nieuwsgierigheid me niet in de steek heeft gelaten. Estadio Vicente Calderon is een plaatje en was door de verschijning van de zon een geweldig beeld op het netvlies. Lang heb ik om me heen gekeken en me verbaasd over het stadion, Bernabeu is mooi en imposant maar het Vicente Calderon had alles. Voor mij een toonbeeld van Spaans voetbal en vind het dan ook heel erg dat het stadion niet al te lang meer zal bestaan.
In het stadion werd het als maar drukker en er bleek geen stoel meer vrij te zijn voor de Derby el Madrileno. Het geluid dat werd gemaakt al ruim een uur voor de wedstrijd was oorverdovend en spelers als Ronaldo, Ramos en Pepe moesten het al snel ontgelden. Wat een passie hadden deze mensen en wat kregen wij zin in deze wedstrijd. Onze voorkeur werd al snel duidelijk, Atletico Madrid moest winnen om deze ervaring nog unieker te maken.
Toen de wedstrijd begon kwamen we ogen en oren te kort. Ergens in een hoek zaten de 400 meegereisde supporters van Real Madrid die helemaal niks hadden in te brengen. We waren nog geen 2 minuten binnen of Mandzukic schoot de bal achter Casillas en het Estadio Vicente Calderon ontplofte. Deze vreugde was te vergelijken met de kopbal van Pierre van Hooijdonk tegen PSV voor de kwart finale van de Uefa cup. De mensen waren zo blij en de man voor me die omhelsde me zelfs. Het was in een woord prachtig, zoiets maak je maar nauwelijks mee.
De overige minuten gingen als een trein voorbij en het werd steeds spannender.
Gelukkig hielden die van Atletico stand en was de eerste prijs van het seizoen voor hen.
Het feest dat zich ontpopte was geweldig en we hebben na de wedstrijd nog een uur staan springen en dansen met alle supporters van de thuisploeg.
Voor mensen die nog twijfelen over het bezoeken van Vicente Calderon? Doe het voor het te laat is. Dit moet je gezien hebben!
Wedstrijd: Atletico Madrid – Real Madrid
Stadion: Estadio Vicente Calderon
Toeschouwers: 54000 toeschouwers
Doelpunten makers: 1-0 Mandzukic
